The Whispered World – mikrorecenzja

Nastrojowa muzyka i wyjątkowa, rysowana grafika to największe zalety The Whispered World. Pod względem oprawy audiowizualnej ma właściwie wszystko to, co powinna mieć przygodówka w starym stylu (nie licząc filmików przerywnikowych, które prezentują się słabo: z uproszczoną grafiką i nie najlepszą animacją). Problemem jest to, że  gra niezbyt wciąga i potrafi zmęczyć gracza. Typowa dla tego rodzaju baśniowych opowieści fabuła, nie wychodzi powyżej średniego poziomu. Zaskakujące zakończenie  pojawia się trochę ni z gruszki, ni z pietruszki i pozostawia w gruncie rzeczy obojętnym, chociaż porusza temat ważny i wzruszający.  Niestety świat, który przemierzamy, by do finału dotrzeć, wydaje się być pustawy i sztuczny, mimo wspomnianej wcześniej bardzo ładnej oprawy. Poza tym fatalny głos głównego bohatera w wersji angielskiej nie pozwala odpowiednio wczuć się w postać. Pomimo pewnej, przyjętej tutaj, lekko zwariowanej konwencji, wiele zagadek jest zbyt absurdalnych i irytujących. Niektóre nie mają sensu nawet przy zastosowaniu bardzo pokrętnej logiki. Mamy za to bardzo dobry motyw z kompanem głównego bohatera, czyli gąsienicą Spotem, który może nam pomagać przybierając różne formy i tym samym zmieniając swoje zastosowanie. Gra głównie do słuchania i oglądania, natomiast samo granie może męczyć i nudzić. Oczekiwania były dużo większe…