Memento Mori – mikrorecenzja

Okropnie wytarty i nudny schemat fabularny (ukradzione z muzeum obrazy, śledztwo dwójki bohaterów ponad państwowymi granicami i w końcu sekta mnichów) kończy się dwiema (mającymi nas zaskoczyć) woltami fabularnymi. Pierwsza z nich wywołała u mnie głośny śmiech, a druga lekki uśmiech politowania. Scenariusz, dialogi, prostackie, a czasami idiotyczne zagadki – wszystko to wymyślane i pisane jakby na kolanie. Do tego bardzo słaby, angielski dubbing i problemy techniczne (gra może się przycinać nawet na bardzo dobrym sprzęcie). Historia powoli, ślamazarnie prowadzi nas do niezbyt logicznego finału. I niby jest kilka zakończeń uzależnionych od tego, jakie decyzje podjęliśmy wcześniej w trakcie rozgrywki, ale w sumie różnią się tylko kilkoma detalami, co nie ratuje całości.

Nikopol: Secrets of Immortals – recenzja

Dwie sławy światowego komiksu, Benoit Sokal i Enki Bilal, połączyły swe siły, aby przenieść na ekrany monitorów jedną z najpopularniejszych postaci „obrazkowego” science-fiction we Francji – Alcide’a Nikopola. Mamy więc dwóch znamienitych twórców, znanego i intrygującego bohatera wysoko cenionych komiksów, a to wszystko w sosie totalitarnej wizji przyszłości. Czyż nie zapowiada to wspaniałej gry, która na długo pozostanie w pamięci graczy? Niestety, okazuje się że niekoniecznie…

Barrow Hill – recenzja

Barrow Hill to kolejna – po Aurorze i Darkness Within – przygodówka z widokiem z pierwszej osoby, wyprodukowana niezależnie przez małe, amatorskie studio. Gra jest pierwszym projektem Brytyjczyka Matta Clarka, który realizował ją niemal w pojedynkę, a mimo tego zaraz po ukończeniu pracy, z powodzeniem znalazł dla niej dystrybutorów wszędzie na świecie. Jeśliby wprost porównywać efekty jego pracy ze wspomnianą konkurencją, to wypadają one dużo lepiej niż te Włochów z Blumial Studios, ale gorzej niż Turków z Zoetrope Interactive.